Gmina Sadkowice
Galeria
Imieniny
Czwartek, 23 marca 2023
Imieniny Pelagii, Feliksa
Imieniny Pelagii, Feliksa
Menu
Banery
Treść strony
Pomoc społeczna
Pomoc społeczna jest instytucją polityki społecznej państwa, która ma na celu umożliwienie osobom i rodzinom przezwyciężenie trudnych sytuacji życiowych, których nie są one w stanie pokonać, wykorzystując własne środki, możliwości i uprawnienia. Podstawy pomocy społecznej mają związek
z rozwojem społeczeństwa. Na początku rozwoju pomoc nazywana była dobroczynnością. Zanim dziedzina ta doczekała się regulacji prawnej różnych form pomocy osobom potrzebującym udzielały podmioty prywatne i Kościół katolicki. Początkowo pomoc skierowana była do osób żyjących w skrajnej nędzy, żebraków, starców, kalek, sierot i włóczęgów. Stopniowo pomoc społeczna doczekała się regulacji prawnych i wraz z rozbudową aparatu administracji zadania z dziedziny pomocy społecznej zaczęły być domeną państwa. Na ziemiach polskich początki dobroczynności sięgają XVIII wieku. Duży wpływ na tą dziedzinę miał rozwój kapitalizmu w XIX wieku a później koncepcji socjalistycznych. Wkład państwa socjalistycznego w kształtowanie praw socjalnych osoby nie przełożył się jednak na rozwój pomocy społecznej. Na początku XX wieku opieka społeczna borykała się z wieloma trudnościami natury organizacyjnej, technicznej, kadrowej. W Polsce pierwszą kompleksową regulacją prawną opisywanej dziedziny była ustawa z dnia 16 sierpnia 1923 r. o opiece społecznej (Dz. U. Nr 92, poz. 726z późn. zm.).
Zgodnie z art. 1 tej ustawy opieka społeczna to zaspokajanie ze środków publicznych niezbędnych potrzeb życiowych osób, które trwale lub chwilowo własnymi środkami materialnymi lub własną pracą nie mogły tego uczynić. Opieka społeczna miała też zapobiegać powstawaniu takich sytuacji. Wykonywanie tych zadań przypadło w pierwszej kolejności samorządom gminnym. Ustawa ta choć nie dostosowana do realiów obowiązywała także po II wojnie światowej w okresie PRL aż do 1990 r. kiedy to uchwalono nową ustawę wpisującą się w przemiany ustrojowe i społeczne. Zebrała ona różnorodne formy pomocy rozproszone w różnych aktach prawnych i podniosła je do rangi ustawowej.
Ustawa z 30 listopada 1990 r. (Dz. U. Nr 87, poz. 506 z późn. Zm.) nie zawierała jednak kompleksowej regulacji tej dziedziny. Nie znalazły w niej miejsca regulacje dotyczące nadzoru i jednostek organizacyjnych pomocy społecznej w związku z czym była ona wielokrotnie nowelizowana.
Czynniki te oraz konieczność dostosowania prawodawstwa polskiego do rozwiązań rozpowszechnionych
w Unii Europejskiej doprowadziły w końcu do uchwalenia nowej, obowiązującej do dzisiaj ustawy o pomocy społecznej z 12 marca 2004 r. (Dz. U. Nr 64 poz. 593 z poźn. Zm.). Rozwinięte zostały w niej zasady współpracy administracji publicznej z organizacjami rządowymi Ustawa zawiera wiele nowych rozwiązań, zmieniono zasady przyznawania niektórych świadczeń, zmieniono krąg odbiorców świadczeń, zwiększono wymogi dotyczące kwalifikacji pracownika socjalnego, rozszerzono problematykę pomocy społecznej dla uchodźców, pracy socjalnej i świadczeń o charakterze usługowym.
W omawianej dziedzinie uwidoczniła się tendencja ewolucji, którą można określić w trzech etapach: dobroczynności, opieki i wreszcie pomocy społecznej. Opieka w porównaniu do pomocy charakteryzuje się większą dozą filantropii, łączy się z przejęciem odpowiedzialności za podopiecznego, kierowaniem jego życiem. Współcześnie zaś pomoc ma za główny cel aktywizowanie jej odbiorców, nauczenie go samodzielnego zaspokajania potrzeb, uczynienie odpowiedzialnym za swój los.
Pomoc społeczna dziś jest ważnym elementem systemu zabezpieczenia społecznego a zapotrzebowanie na jej świadczenia w wyniku rozwoju cywilizacyjnego nie maleje a stale wzrasta.
z rozwojem społeczeństwa. Na początku rozwoju pomoc nazywana była dobroczynnością. Zanim dziedzina ta doczekała się regulacji prawnej różnych form pomocy osobom potrzebującym udzielały podmioty prywatne i Kościół katolicki. Początkowo pomoc skierowana była do osób żyjących w skrajnej nędzy, żebraków, starców, kalek, sierot i włóczęgów. Stopniowo pomoc społeczna doczekała się regulacji prawnych i wraz z rozbudową aparatu administracji zadania z dziedziny pomocy społecznej zaczęły być domeną państwa. Na ziemiach polskich początki dobroczynności sięgają XVIII wieku. Duży wpływ na tą dziedzinę miał rozwój kapitalizmu w XIX wieku a później koncepcji socjalistycznych. Wkład państwa socjalistycznego w kształtowanie praw socjalnych osoby nie przełożył się jednak na rozwój pomocy społecznej. Na początku XX wieku opieka społeczna borykała się z wieloma trudnościami natury organizacyjnej, technicznej, kadrowej. W Polsce pierwszą kompleksową regulacją prawną opisywanej dziedziny była ustawa z dnia 16 sierpnia 1923 r. o opiece społecznej (Dz. U. Nr 92, poz. 726z późn. zm.).
Zgodnie z art. 1 tej ustawy opieka społeczna to zaspokajanie ze środków publicznych niezbędnych potrzeb życiowych osób, które trwale lub chwilowo własnymi środkami materialnymi lub własną pracą nie mogły tego uczynić. Opieka społeczna miała też zapobiegać powstawaniu takich sytuacji. Wykonywanie tych zadań przypadło w pierwszej kolejności samorządom gminnym. Ustawa ta choć nie dostosowana do realiów obowiązywała także po II wojnie światowej w okresie PRL aż do 1990 r. kiedy to uchwalono nową ustawę wpisującą się w przemiany ustrojowe i społeczne. Zebrała ona różnorodne formy pomocy rozproszone w różnych aktach prawnych i podniosła je do rangi ustawowej.
Ustawa z 30 listopada 1990 r. (Dz. U. Nr 87, poz. 506 z późn. Zm.) nie zawierała jednak kompleksowej regulacji tej dziedziny. Nie znalazły w niej miejsca regulacje dotyczące nadzoru i jednostek organizacyjnych pomocy społecznej w związku z czym była ona wielokrotnie nowelizowana.
Czynniki te oraz konieczność dostosowania prawodawstwa polskiego do rozwiązań rozpowszechnionych
w Unii Europejskiej doprowadziły w końcu do uchwalenia nowej, obowiązującej do dzisiaj ustawy o pomocy społecznej z 12 marca 2004 r. (Dz. U. Nr 64 poz. 593 z poźn. Zm.). Rozwinięte zostały w niej zasady współpracy administracji publicznej z organizacjami rządowymi Ustawa zawiera wiele nowych rozwiązań, zmieniono zasady przyznawania niektórych świadczeń, zmieniono krąg odbiorców świadczeń, zwiększono wymogi dotyczące kwalifikacji pracownika socjalnego, rozszerzono problematykę pomocy społecznej dla uchodźców, pracy socjalnej i świadczeń o charakterze usługowym.
W omawianej dziedzinie uwidoczniła się tendencja ewolucji, którą można określić w trzech etapach: dobroczynności, opieki i wreszcie pomocy społecznej. Opieka w porównaniu do pomocy charakteryzuje się większą dozą filantropii, łączy się z przejęciem odpowiedzialności za podopiecznego, kierowaniem jego życiem. Współcześnie zaś pomoc ma za główny cel aktywizowanie jej odbiorców, nauczenie go samodzielnego zaspokajania potrzeb, uczynienie odpowiedzialnym za swój los.
Pomoc społeczna dziś jest ważnym elementem systemu zabezpieczenia społecznego a zapotrzebowanie na jej świadczenia w wyniku rozwoju cywilizacyjnego nie maleje a stale wzrasta.
Praca socjalna
Praca socjalna jest to działanie, które promuje społeczne zmiany, rozwiązywanie problemów we wzajemnych ludzkich relacjach oraz wzmocnienie i wyzwolenie ludzi dla osiągnięcia przez nich dobrostanu. Praca socjalna ingeruje dokładnie tam, gdzie dochodzi do wzajemnego oddziaływania ludzi z ich środowiskiem. Zasady praw człowieka i społecznej sprawiedliwości są fundamentalne dla pracy socjalnej. Praca socjalna w jej różnych formach, kieruje wielostronną, złożoną wymianą między ludźmi a ich środowiskami. Jej misją jest uzdalnianie wszystkich ludzi do rozwoju w pełni ich możliwości, ubogacanie ich życia i zapobieganie dysfunkcjom. Profesjonalna praca socjalna skupia się na rozwiązywaniu problemu i zmianie. Dlatego też pracownicy socjalni działają na rzecz zmiany w społeczności oraz w życiu indywidualnych osób, rodzin i wspólnot, którym służą. Praca socjalna to teoria i praktyka powiązane ze sobą systemem wartości. Wyrosła z humanitarnych i demokratycznych idei, które opierały się na szacunku wobec równości, wartości i godności wszystkich ludzi. Prawa człowieka oraz sprawiedliwość społeczna służą za motywację i uprawnienie do działań w ramach pracy socjalnej.
Praca socjalna jest skierowana wobec barier, krzywd i niesprawiedliwości, które istnieją w społeczeństwie. Odpowiada zarówno na nagłe sytuacje kryzysowe, jak i na codzienne osobiste i społeczne problemy. Praca socjalna wykorzystuje różnorodność doświadczeń, technik i praktyk zorientowanych na osoby i ich środowiska. Interwencje w pracy socjalnej dotyczą w pierwszej kolejności skoncentrowanych na osobie procesów psychospołecznych, aż po zaangażowanie w politykę społeczną, planowanie i rozwój. Obejmuje to poradnictwo, kliniczną pracę socjalną, pracę grupową, społeczno-pedagogiczną, opiekę nad rodziną i jej terapię, jak i wysiłki zmierzające do tego, aby pomóc ludziom w uzyskaniu zabezpieczenia i dostępu do zasobów w społeczności lokalnej.
Kontakt
Urząd Gminy
w Sadkowicach
Sadkowice 129A
96-206 Sadkowice
powiat rawski
województwo łódzkie
NIP: 8351178176
REGON: 000550315
tel./ fax: 468156191
tel. 468156167
e-mail:
ug@gminasadkowice.pl
Godziny urzędowania
poniedziałek 7:30 - 15:30,
wtorek 7:30 - 16:30,
środa 7:30 - 15:30,
czwartek 7:30 - 15:30,
piątek 7:30 - 14:30.
Różności
Stopka
-
Licencja: CC BY 3.0 Gmina Sadkowice
- Deklaracja Dostępności
- powered by netadmin 7.28
- Ostatnia aktualizacja 2008-03-21
- Liczba odwiedzin 3585777